وقتی صدای آژیر خطر به شکل سیگنالهای اینترنتی درمیاد، یعنی جنگ فقط در خیابانها نیست؛ در مودمها، پیامرسانها، و حتی در اپهای موبایل جریان داره. در چنین روزهایی، فیلترینگ نهتنها ابزاری برای کنترل، بلکه دیواری نامرئی برای محافظت از مردم بهحساب میاد. اما از طرفی، فیلترشکنها هم نقش حیاتی دارن — نقش پل ارتباطی بین مردم و جهانی که پشت دیوار فیلتر مخفی شده.
فیلترینگ؛ دشمن نامرئی را پشت در نگه میدارد
واقعیت اینه که سایتهای فیلترشده، بهصورت مستقیم نمیتونن اطلاعات کاربران داخل ایران رو دریافت کنن. چرا؟
چون وقتی شما بدون فیلترشکن وارد اینترنت میشید:
- دسترسی به این سایتها قطع شده
- اتصال شما از طریق زیرساخت داخلی مدیریت میشه
- هیچ ارتباط مستقیمی با سرور خارجی برقرار نمیشه
و این یعنی:
تا زمانی که فیلترشکن روشن نباشه، سایتهای فیلترشده مثل اینستاگرام، فیسبوک یا تلگرام، نمیتونن دادهای از شما بگیرن. حتی نمیدونن که شما آنلاین هستید!
شبکههای جاسوسی، کور و کر میمونن
از نظر آنها شما حیوان هستید کشتن شما وظیفه آنهاست
فرض کن یک اپ خارجی قصد داره موقعیت مکانی، صدا یا حتی حرکات کاربران ایرانی رو رصد کنه. اگر اون اپ فیلتر باشه، بدون فیلترشکن اصلاً نمیتونه به کاربر وصل شه. یعنی تمام تلاشهای جاسوسی با بنبست مواجه میشن. دشمن نمیتونه بفهمه:
- کی وارد اپ شده
- کی پیام فرستاده
- کی کجا بوده
همه اینها فقط وقتی ممکنه که فیلترشکن فعال باشه.
فیلترشکن؛ ابزار آگاهی، نه صرفاً دور زدن
از اونور، وقتی مردم تصمیم میگیرن از فیلترشکن استفاده کنن، خودشون دارن تعیین میکنن چه دادهای از کشور خارج بشه. این یعنی فیلترشکن فقط برای سرگرمی نیست؛ برای حفظ استقلال اطلاعاتی مردمه.
با فیلترشکن:
- مردم میتونن اخبار دقیق از منابع مختلف بگیرن
- میتونن مستقیماً با پزشکان، حقوقدانها و خبرنگاران ارتباط بگیرن
- میتونن صدای خودشون رو به جهان برسونن
نتیجهگیری: فیلترینگ + فیلترشکن = تعادل هوشمندانه
وقتی فیلترشکن روشن نباشه، سایتهای فیلترشده هیچ راهی برای جمعآوری اطلاعات از مردم ایران ندارن؛ و این یک مزیت فوقالعاده برای امنیت ملیه. اما وقتی مردم، آگاهانه و هوشمندانه از فیلترشکن استفاده میکنن، در واقع کنترل دادهها رو خودشون به دست میگیرن.
این یعنی فیلترینگ بهدرستی، و فیلترشکن باهوشانه، مکمل همدیگه هستن. نه دشمن، نه تهدید — بلکه دو ابزار در اختیار ملتی که میخواد هم امن باشه، هم آگاه.