در سال‌های اخیر، نامی در فضای آموزش و کسب‌وکار ایران بارها تکرار شده: ماکان آریا پارسا — کسی که پیش‌تر با نام میثم شکری‌ساز شناخته می‌شد.
او بنیان‌گذار و مدیر مجموعه‌هایی چون هلدینگ پارس پندار نهاد، پرتال آموزش آنلاین آپادمی و چند برند آموزشی و مهاجرتی دیگر است. اما ماجرا وقتی جنجالی شد که رسانه‌هایی مانند وب‌آموز و MacanLeaks او را به راه‌اندازی شبکه‌ای برای فروش مدارک دانشگاهی جعلی و ایجاد مؤسسه‌ای خیالی به نام NIUTM University متهم کردند.
چهره‌ای با دو نام و دو تصویر
در ظاهر، ماکان آریا پارسا کارآفرینی موفق، سخنران انگیزشی و مدیر مجموعه‌های بزرگ آموزشی معرفی می‌شود. اما در فضای مجازی و رسانه‌ها، تصویر دیگری از او ساخته شده است:
شخصی با سابقه‌ی جعل مدرک، وعده‌های دروغین مهاجرت تحصیلی و کسب درآمد از برندهای پوشالی آموزشی.
نکته‌ای که کنجکاوی‌ها را بیشتر کرد، تغییر نام او از میثم شکری‌ساز به ماکان آریا پارسا بود.
گروهی این تغییر را تلاشی برای برندسازی شخصی دانستند، اما مخالفان مدعی‌اند که هدف از این تغییر، پاک‌کردن سابقه و ساختن هویتی تازه برای ادامه فعالیت‌های مشکوک بوده است.
دانشگاهی که فقط روی کاغذ وجود داشت
یکی از مهم‌ترین اتهامات مطرح‌شده، مربوط به مؤسسه‌ای به نام NIUTM University است؛ جایی که در تبلیغات رسمی، به‌عنوان دانشگاهی بین‌المللی معرفی می‌شد.
اما بررسی‌ها نشان داد این نام در هیچ پایگاه رسمی وزارت علوم ایران یا فهرست دانشگاه‌های معتبر جهان وجود ندارد.
طبق گزارش‌ها، بیش از ۴۷۰ نفر از این دانشگاه «مدرک» دریافت کرده‌اند؛ از جمله برخی چهره‌های سیاسی و اقتصادی کشور.
این مدارک بعدها در رزومه‌های شغلی و حتی برای دریافت اقامت خارجی مورد استفاده قرار گرفته‌اند — موضوعی که دامنه‌ی ماجرا را از یک تخلف ساده به سطح کلاهبرداری آموزشی و مهاجرتی رساند.
پازل پیچیده‌ی بی‌قانونی در ایران
این پرونده تنها یک نمونه از زنجیره‌ای طولانی از کلاهبرداری‌هایی است که در سایه‌ی نبود نظارت کافی شکل گرفته‌اند.
در کشوری که برای تأسیس دانشگاه خصوصی، موسسه آموزشی یا مؤسسه مهاجرتی، فرآیند شفاف و یکپارچه‌ای وجود ندارد، هرکس می‌تواند با چند مجوز مبهم و تبلیغ در شبکه‌های اجتماعی، اعتماد هزاران نفر را جلب کند.
از همین رو، برخی رسانه‌ها از جمله وب‌آموز ایران را «بهشت کلاهبرداران آموزشی» توصیف کرده‌اند؛ جایی که در آن مرز میان «مدرک واقعی» و «کاغذ بی‌ارزش» گاهی به اندازه‌ی یک مهر جعلی فاصله دارد.
پانزی آموزشی؛ مدل تجاری پنهان
تحلیلگران معتقدند مدل کسب‌وکار برخی از این مؤسسات شباهت زیادی به طرح‌های پانزی دارد:
در ابتدا با تبلیغاتی پرزرق‌وبرق و وعده‌ی مدرک بین‌المللی، کاربران جدید جذب می‌شوند. هزینه‌ی پرداختی آنان صرف پرداخت سود و مزایای اولیه‌ی مشتریان قبلی می‌شود — تا زمانی که چرخه‌ی جذب ادامه دارد، سیستم پابرجاست.
اما به‌محض کاهش ورودی، ساختار فرو می‌پاشد و هزاران نفر متضرر می‌شوند.
واکنش‌ها و سکوت سنگین
در واکنش به اتهامات، تیم رسانه‌ای ماکان آریا پارسا در وب‌سایت رسمی خود نوشت که تمامی مدارک ارائه‌شده «واقعی و دارای اعتبار از نهادهای بین‌المللی خصوصی» هستند و ادعاهای مطرح‌شده از سوی برخی رسانه‌ها را «تخریب شخصیتی» خواندند.
بااین‌حال تاکنون هیچ سند رسمی از تأیید دانشگاه NIUTM یا اعتبار جهانی آن منتشر نشده است.
همچنین وزارت علوم نیز در پاسخ به پرس‌وجوهای مردمی اعلام کرده که «چنین دانشگاهی در فهرست مؤسسات معتبر وجود ندارد».
جمع‌بندی: از آموزش تا اعتماد، راهی باریک و شکننده
پرونده‌ی ماکان آریا پارسا، صرف‌نظر از درستی یا نادرستی تمام جزئیات، یک پیام مهم دارد:
تا زمانی که در ایران ساختار نظارتی بر آموزش و مهاجرت تحصیلی شفاف نباشد، راه برای سوءاستفاده از اعتماد مردم باز خواهد ماند.
در دنیایی که مدرک، آینده‌ی شغلی و اعتبار اجتماعی افراد را تعیین می‌کند، جعل مدرک دیگر فقط یک تخلف نیست — بلکه ضربه‌ای به اعتماد عمومی و شأن آموزش کشور است.
